Het reigersnest.

Hoofdpersonage Arend is stikjaloers op de slapende forens in de trein die hem naar zijn bestemming brengt. Zelf worden we ook groen van afgunst als we zo iemand zien wegdommelen, bang als we zijn om onze halte te missen. Hopelijk is dat het enige trekje dat we delen met Arend, want de duistere gedachten die de jongen met zich meedraagt, zijn niet minnetjes. Na een akkefietje op het werk wordt hij voor onbepaalde tijd op non-actief gezet en gaat hij herbronnen bij zijn tante in een Ardennenachtige setting. Tijdens een van zijn wandelingen ontmoet hij Anton, het manusje-van-alles op een groot domein. Door zich dan onder te dompelen in zware fysieke arbeid hoopt Arend met zichzelf en de rest van de wereld in het reine te komen. En net als er een klein lichtje gloort aan het einde van de tunnel, stevent het verhaal af op een knoert van een (anti)climax.

Olbrechts vermijdt opnieuw het grote avontuur maar zet subtiel de kleine kantjes van de mens in de verf.

Als tekenaar is hij zevenmijlpassen geëvolueerd en kunnen we hier spreken van een zeer groot Vlaams talent!

Dit album zal nog urenlang op je koffietafel blijven liggen en dagen nazinderen!

ABSOLUTE LEESKWALITEIT VAN EIGEN BODEM.

Leestip@De Stripkever.